Twee gedreven springinstructeurs bij Paardensport Vereniging ZEO.
In de serie over paardensport deze keer de beurt aan twee instructeurs die bij de PV ZEO in ’t Zandt les geven aan springruiters. Wieneke Hadderingh doet dat met vooral de jeugd op pony’s en Alwin Duiven traint de volwassenen op paarden. Beiden doen dat vol overgave en richten zich vooral op het beter maken van talenten en voelen zich bij ZEO uitstekend thuis.
Door Auke Zoethout.
Alwin Duiven, zijn leeftijd vindt hij niet belangrijk maar moet ergens tussen de dertig en zestig liggen, is een zeer ervaren ruiter en instructeur. Hij werkt vijf halve dagen per week bij het Centre for Sports & Education (CSE) in Zwolle waar jonge talentvolle sporters alle takken van sport combineren met een schoolopleiding. De hippische sportopleiding van het CSE biedt talentvolle ruiters en amazones de mogelijkheid om hun paardrijtalenten te ontdekken en maximaal te ontplooien door het aanbieden van een programma dat sport en studie zo optimaal mogelijk verbindt. Eén avond per week geeft hij bij PV ZEO les aan de volwassen springruiters- en amazones. Hij rijdt daarvoor steeds vanuit zijn woonplaats Wapse naar ’t Zandt. Daarnaast verzorgt hij ook nog clinics voor groepen. Al op jonge leeftijd kwam hij in aanraking met paarden. Zijn opa had een boerderij en was paardenfokker. Samen met zijn broer bracht Alwin daar veel tijd door. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij een vierjarige opleiding ging volgen bij de gerenommeerde Nederlandse Hippische Beroepsopleiding in Deurne waar hij het instructeursdiploma haalde. Tijdens die opleiding liep hij stage in de stal van Rob Erens, bekend springruiter en nu bondscoach van het Nederlands springruiterteam, waartoe ook Jur Vrieling uit Holwierde, ook lid van PV ZEO, behoort. Na de opleiding werkte Alwin Duiven bij verschillende stallen, waaronder die van de Zwitserse ruiter Willy Mellinghe, waar hij paarden trainde, bereed en ook voorstelde aan potentiële klanten. Via van de Lageweg, één van de grootste paardenfokkers in Nederland, kwam hij in contact met de Club Hippico Menteré in Mexico waar hij van 1999 tot 2002 zes dagen per week in dienst was als ruiter en trainer. Later ging hij nog een keer voor een periode van twee jaar naar Mexico. In zijn woonplaats, het Drentse Wapse, had hij een aantal jonge getalenteerde privé leerlingen. Twee daarvan behaalden op Nederlandse kampioenschappen respectievelijk een zilveren en bronzen medaille en de eerste mocht daardoor ook naar het Europese kampioenschap voor junior ruiters. Bij deze kampioenschappen begeleidde hij ook zijn leerlingen. Intussen reed hij zelf ook steeds springwedstrijden, maar de nadruk lag steeds op het instructeurschap.
Bij PV ZEO geeft Alwin lessen aan de volwassen ruiters en amazones met hun eigen paarden. Het gaat voornamelijk om twintigers. De basisvaardigheden hebben ze dan al bij de jeugd opgedaan, eerst vooral in de dressuur. “Bij mij gaat het dan om het goed lopen van een parcours en het springen over de balken. Aanvankelijk laag en geleidelijk hoger en moeilijker. De klik tussen ruiter en paard is belangrijk, maar nog belangrijker is dat de ruiter zich aanpast aan het paard. Daarop wordt vooral getraind. Het is vooral een kwestie van vertrouwen geven aan het paard en daarnaast veel doen”, aldus de ervaren instructeur. “Bij deze club heb ik verschillende combinaties Groninger kampioen zien worden en ook zien deelnemen aan nationale kampioenschappen. Het mooie aan deze club is dat ze vooral fanatiek en gedreven zijn. Maar ook het plezier en de gezelligheid ontbreekt niet en er is ondersteuning van veel vrijwilligers. Dat is ook de reden dat ik hier nu al vijf jaar ben. Ik mag hier graag heen gaan”.
Pony instructrice Wieneke Hadderingh, 50 jaar, opgegroeid in Ten Boer en nu woonachtig in Bedum, volgde een heel ander traject dan Alwin Duiven. “Thuis hadden ze niks met paarden, maar ik wel. Overigens ook met andere dieren”. Een kennis fokte met Welsch pony’s en op de ijsbaan werd een primitieve oefenbak opgezet. “Mijn broer viel eraf, maar ik vond het prachtig. Er werd zelfs iemand ingehuurd om les te geven. Tante Lien uit Westeremden stond met een toeter midden in de bak te vertellen hoe je het moest doen”. De fokker ging echter verhuizen en de pony’s werden verkocht. Wieneke ging op een manegepony rijden in Ten Boer en toen ze op haar achttiende met als stagiaire wat geld had verdiend kocht ze daarvan een eigen pony, Sylvester. Daarmee ging ze naar PV ZEO. De pony werd bij een ander gestald en in ruil daarvoor deed ze werk in de stal en paste op de kinderen. Ze reed alleen clubwedstrijden, maar ging met een vriendinnetje wel op trektocht. Tentje en andere bagage achterop en langs boerencampings bijvoorbeeld een rondje Drenthe. Pony werd verruild voor paard. Daarmee werd wel aan concoursen meegedaan en vader ging toen ook mee. Paard werd afgekeurd, tijdelijk weer op een manegepaard en vanaf haar vierentwintigste heeft ze steeds eigen paarden gehad, die nu ook bij huis gestald zijn. In de dressuur komt ze nu uit in de klasse Z2 en bij het springen in de Z klasse. Ze heeft vooral haar hart verloren aan het “international eventing”, driedaagse wedstrijden waarin dressuur, springen en cross-country elk een dag aan de orde komen. Waar het ook maar kan in Nederland doet ze hier aan mee. “Caravan mee en deze evenementen vormen voor ons de vakantie”. In haar jeugd wilde Wieneke ook graag naar de beroepsopleiding in Deurne, maar dat vond men thuis niet zo’n goed idee. Haar instructeursbevoegdheid haalde ze later met een driejarige opleiding waarvoor ze een dag per week naar Ermelo ging. Ze haalde daar haar instucteursdiploma op het hoogste niveau 4. Bij PV ZEO is ze instructrice voor het springen met pony’s. Haar leerlingen hebben de basisbeginselen dan al geleerd bij de dressuur en variëren in leeftijd van zeven tot achttien jaar. Het gaat daarbij, net als bij de ouderen om de klik tussen pony en berijder. Elke pony is weer anders. Sommigen zijn heel snel, anderen wat slomer en er zijn ook ondeugenden bij. Ook niet alle kinderen zijn hetzelfde, maar bij ZEO rijden vooral kinderen met ambitie. Ouders zijn er vrijwel altijd bij en worden door Wieneke ook bij de hobby van de kinderen betrokken. Ze komen gewoonlijk éénmaal per week en kweken ook een onderlinge band en helpen elkaar ook. Humor en gezelligheid horen er ook bij. Privé heeft ze haar cursus “oortjes naar voren” ontwikkeld. Daarin komen alle facetten aan de orde zoals loungeren, paardenkennis, theorie, rijden en sportbeleving aan de orde. Ze helpt ook wel bij het kiezen van een paard dat wordt aangeschaft. Verder doet ze ook aan “paardencoaching”, een soort van mental coaching met behulp van paarden, gericht op persoonlijke bewustwording. Tenslotte wil ze nog het volgende kwijt: “Paardensport lijkt voor de buitenwereld vaak een elitesport, maar dat is niet per definitie zo. Als je het echt wit is het voor iedereen weggelegd en de begeleiding is door de jaren heen professioneler geworden”.
Bij de foto: Instructeurs Wieneke Haddering en Alwin Duiven met vanaf links de combinaties Manouk Breedijk met Roos, Dieuwke Pardijs met I’m in time mZ, Lisanne Dam met Jennycia MC, Lisanne Dinkela met Khloë, Isa Pardjs met Kantje’s Garfield, Hilde Klijn met Montana en Karlijne Dam met Miss Mell.
